Dag 13: Squall Alley, keuzes en innerlijke vrede

De laatste 24 uur zijn sterk bepaald door het instabiele gedrag van de wind en de keuzes die daaruit kunnen/mogen/moeten/zullen volgen. Duidelijk is dat we inmiddels diep in Squall Alley zitten, met afgelopen nacht een stuk of 4 van deze storingen, die regenend en windrijk over ons heen trokken. Één van deze vrienden verraste Jeroen in zijn nachtrust met een zoute douche, waarop hij zich meermaals beklaagde over zijn natte broek. Na de plakhandjes van Oscar en de Happy Pants van Tom onstaan er zo aan boord dagelijks gevleugelde termen en uitspraken die alleen voor ons een betekenis hebben, en zo hoort het ook. Terug naar de squalls: een strakke blik op de radar en de hand aan de draaiknop van de Autopilot leveren een voor buitenstaanders onnavolgbare zig-zagkoers op, voortkomend uit de vele winddraaiingen die met de squalls gepaard gaan. Tijdens een flinke bui vlak voor zonsondergang vonden wij een uitgelaten Oscar terug op het achterdek, alwaar hij met een lach van oor tot oor zijn behoefte aan shampoo luid kenbaar maakte. Fris en natuurlijk gedoucht verwelkomden wij hem enige tijd later weer in de kuip. Wat kan deze pientere Brabantse jongen op prachtige wijze slap geouwehoer op eredivisie-niveau combineren met tomeloos enthousiasme en een ontembare inzet, waardoor wij allen hem diep in ons hart hebben gesloten.Hoewel de wind tussen de squalls langzamerhand ideaal is voor de Parasailor, zijn de plotse uitschieters tot en over de 30 knopen in de squalls een rem op onze Parasailor-ambitie. Dit neemt niet weg dat we praktisch continu aan het filosoferen zijn over de optimale zeilvoering en koers. Allerlei varianten worden bediscussieerd en sommige daarvan ook uitgevoerd. Zo is gistermiddag het kotterfokje formaat zakdoek bijgezet en wordt deze op dit moment weer binnengehaald. Ook spelen we met de koers om het optimum te vinden tussen windhoek en VMG to waypoint. VMG staat voor Velocity Made Good, ofwel hoe snel je dichter bij je doel komt en dat hoeft zeker niet altijd de rechte lijn te zijn. Anno 2011 hoef je daar zelf niets aan te rekenen, want dat doet de plotter of GPS al voor je. Dan begint het spel van oploeven en afvallen, zeilen in- of uitdraaien en altijd op de achtergrond de vraag: is het al weer het juiste moment om de Parasailor te zetten?Te vroeg betekent veel extra werk om hem weer weg te halen voordat een squall ons te grazen neemt, te laat kost dan weer snelheid en daarmee tijd. De strijd om de tweede plaats met de 'Brizo' zetten we weliswaar voort, maar niet tegen elke prijs. We zijn tenslotte zonder enige klassements-ambitie vertrokken. Ook speelt het blogje van een mede-deelnemer met een opsomming van schades bij andere deelnemers een rol in onze overwegingen, waaruit naar voren komt dat offensief zeilen funest lijkt voor de uitrusting: gebroken gieken en spi-bomen, allerlei gescheurde zeilen en andere schades. Bij ons ging gisteren alleen de mantel al van de eerder beschadigde outhaul af, een overzichtelijk probleempje in vergelijking met de zojuist genoemde schades op andere boten.Tweede kok Burney heeft ons inmiddels verzorgd met een heerlijke omelet, waarna de eager boys Jeroen en Oscar met hulp vanuit de kuip een gijp hebben ingezet. Nu weer met het grootzeil over stuurboord varend, gaan we recht op St. Lucia af met een alleszins acceptabele snelheid van 7,3 knopen. Helaas is het nog steeds te onrustig om ontspannen van de Parasailor te genieten, maar geduld is een schone zaak.. 613 NM to go, Elisa listening on Ch 72 en 16, out..