Daaristieweer (door Jeroen)
Door: elisaboot
Blijf op de hoogte en volg Elisa
04 December 2011 | Spanje, Las Palmas de Gran Canaria
Twee gezichten.
We zijn nu bijna twee weken onderweg en in deze fantastische weken zijn een paar belangrijke lessen geleerd. De eerste is dat van enige overschatting geen sprake mag zijn. Het is misschien een cliché maar op oceaan realiseer je je hoe nietig je bent en mag je niets voor vanzelfsprekend aannemen. Het tweede dat je leert is dat kwaliteit boven alle vormen van kwantiteit gaat. Dat laatste geldt voor het materiaal als ook voor het aantal af te leggen zeemijlen per etmaal. Onderstaande drie alinea’s schreef ik drie dagen geleden een de laatste twee alinea’s gaan over gisteren en vandaag. Hoewel er geenzins sprake is geweest van noodweer illustreert het wel wat ik met bovenstaande bedoel.
Twee dagen geleden; De Elisa ligt nu al twee dagen op een rechte koers richting finish en eigenlijk is dat de koers die je zou varen vanaf de Kaap Verde. Vanaf Las Palmas zijn er een aantal routes die je naar de overkant kunnen brengen maar vanaf de Kaap Verde is er maar een. Recht vooruit, daar waar de zon onder gaat, de passaat recht van achter komt en de stroom (voor zover die er is) mee loopt.
De wind waait tussen kracht vier en zes en kan in een zogenaamde squall aanwakkeren maar dat hebben wij nog niet meegemaakt. Het fijnste van deze oversteek is dat er geen ondieptes zijn. Daar waar je op de Wadden continue aan het navigeren bent om niet op een plaat te belanden kun je hier heel ontspannen doorzeilen. Wat ook bijzonder aangenaam is is dat je niemand tegen komt. Daar waar je op het Markermeer, de Wadden of de Noordzee non stop voorrangsregels aan het toepassen bent of probeert te vermijden onder Vissersschepen (denk aan die fijne Urkervloot), veerboten of tankers te belanden kun je hier eindeloos doorzeilen zonder ook maar iets tegen te komen. Ik geloof dat we al 60 uur niets op het oog hebben kunnen zien drijven.
Kortom vanaf nu is het rustig en rollen we, surfen we en zeilen we naar de overkant op de parasailor, met 25 graden Celsius, hier en daar een vliegende vis en binnenkort hopelijk weer dolfijnen.
Bovenstaande neigt naar overschatting maar was oprecht zo geschreven. Een dag later trekken de eerste squalls over en zien we een beetje op tegen een nacht zwiepen op de parasailor bij harde wind. Hoewel we tweede liggen in het veld besluiten we toch voor zeker te gaan. Parasailor eraf en Genua 1 erop die we aan loef uitbomen. Meteen ligt de Elisa een stuk rustiger en zeilen we met een respectabele gemiddelde snelheid van 7,7 knoop. Grootste voordeel is dat we niet meer de kooi uit worden geslingerd. Nadeel is dat we niet meer recht op ons doel af kunnen gaan en we wat snelheid in moeten leveren.
De volgende ochtend breekt de top van de Genua los en komt het hele zeil naar beneden. Op zich geen probleem want Tom heeft nog een Genua II aan board maar het val zit nog in de top van de mast. Die moet dus nog naar beneden en dat is geen lekkere klus. Oscar onze vaste voordekker gaat op volle zee met inmiddels ruim drie meter hoge golven de 24 meter hoge mast in. Oscar slaagt erin een lijn vast te maken aan het val maar krijgt hem niet los. Bont en blauw komt Oscar weer naar beneden en we krijgen het val gelukkig via de lier en de door Oscar vastgeknoopte lijn naar beneden.
We gaan verder met de Genua II en repareren de Genua I die inmiddels de hele kajuit in beslag heeft genomen. ’s Nachts lopen we in de squall uit het roer wat een alle hens aan dek actie vergt. Volgens het weerbericht zou het minder moeten gaan waaien en in een uitgelaten stemming willen we weer over gaan op de parasailor. We gijpen eerst en komen vervolgens tot de ontdekking dat de radarreflector er gevaarlijk bij hangt. Dus Oscar weer de lucht in, dit keer tot de tweede zaling wat alsnog een slordige twintig meter is. De Elisa gaat inmiddels weer flink tekeer en het lukt niet de reflector los te krijgen, blijkbaar zat het ding vaster dan het van onderaf leek. Tom onze schipper trekt het niet en wil zelf naar boven. Ik zal zijn leeftijd niet noemen maar dat hij al met pensioen is geeft wel wat aan. We lieren Tom omhoog die met brut geweld een einde maakt aan de radarreflector op de tweede zaling. Zakken, schreeuwt Tom van boven. Het schreeuwt er nog van alles bij maar de bemanning van de Elisa heeft besloten dit niet te publiceren. Helaas lukt het niet om Tom te laten zakken omdat het val waaraan we Tom omhoog gehesen hebben klem zit tussen een blok van mindere kwaliteit. Tom moet nog even boven blijven maar dat is geen eenvoudige opgave. We zwiepen met ruime wind van links naar rechts en de zwaarte kracht wint het van de spierkracht waardoor ik Tom als in een zweefmolen meters voorbij de tweede zaling naar de andere kant zie zwieren. Ondertussen is Bojan met een slijptol bezig het blok te mollen en het val weer vrij te maken. Als dat is gebeurd kan Tom weer naar beneden. Tom zit stuk maar zijn missie is geslaagd, dat klote ding is eraf. De eerste vijf minuten blijft Tom op het voordek liggen, slaat dan een halve liter bier achterover om zich vervolgens een uur terug te trekken in zijn kooi.
Als Tom weer tevoorschijn komt analyseren we wat er allemaal is gebeurd en zijn er wijze lessen geleerd. Lessen over het materiaal, voor een oceaan oversteek waarbij je dagen achtereen door moet zeilen mag je alleen met het beste materiaal op pad, kwantiteit maakt niet uit maar wat je hebt moet betrouwbaar zijn. Lessen over aanpak, eerst alle scenario’s doornemen en dan actie ondernemen. Lessen over onderschatting, de aardappeltjes met olijfolie en knoflook stonden al in de oven en wij zouden nog wel even een klusje klaren voor de lunch. Dat bleek anders uit te pakken, ook is het handig om met laarzen de mast in te gaan. Het geeft meer grip en voorkomt schaafwonden. Crocks bleken een slecht alternatief, deze lagen nog voor de eerste zaling in de oceaan.
Tijdens happy hour is alles weer voorbij, Oscar vangt zijn derde vis, Jeroen zet wat versnaperingen op tafel, Tom gooit zijn 325ste glas om en met z’n allen repeteren we het lied dat wij bij aankomst willen zingen. De parasailor gaat er morgen wel weer op, alles heel houden vinden we belangrijker dan een hoge klassering.
Jeroe
We zijn nu bijna twee weken onderweg en in deze fantastische weken zijn een paar belangrijke lessen geleerd. De eerste is dat van enige overschatting geen sprake mag zijn. Het is misschien een cliché maar op oceaan realiseer je je hoe nietig je bent en mag je niets voor vanzelfsprekend aannemen. Het tweede dat je leert is dat kwaliteit boven alle vormen van kwantiteit gaat. Dat laatste geldt voor het materiaal als ook voor het aantal af te leggen zeemijlen per etmaal. Onderstaande drie alinea’s schreef ik drie dagen geleden een de laatste twee alinea’s gaan over gisteren en vandaag. Hoewel er geenzins sprake is geweest van noodweer illustreert het wel wat ik met bovenstaande bedoel.
Twee dagen geleden; De Elisa ligt nu al twee dagen op een rechte koers richting finish en eigenlijk is dat de koers die je zou varen vanaf de Kaap Verde. Vanaf Las Palmas zijn er een aantal routes die je naar de overkant kunnen brengen maar vanaf de Kaap Verde is er maar een. Recht vooruit, daar waar de zon onder gaat, de passaat recht van achter komt en de stroom (voor zover die er is) mee loopt.
De wind waait tussen kracht vier en zes en kan in een zogenaamde squall aanwakkeren maar dat hebben wij nog niet meegemaakt. Het fijnste van deze oversteek is dat er geen ondieptes zijn. Daar waar je op de Wadden continue aan het navigeren bent om niet op een plaat te belanden kun je hier heel ontspannen doorzeilen. Wat ook bijzonder aangenaam is is dat je niemand tegen komt. Daar waar je op het Markermeer, de Wadden of de Noordzee non stop voorrangsregels aan het toepassen bent of probeert te vermijden onder Vissersschepen (denk aan die fijne Urkervloot), veerboten of tankers te belanden kun je hier eindeloos doorzeilen zonder ook maar iets tegen te komen. Ik geloof dat we al 60 uur niets op het oog hebben kunnen zien drijven.
Kortom vanaf nu is het rustig en rollen we, surfen we en zeilen we naar de overkant op de parasailor, met 25 graden Celsius, hier en daar een vliegende vis en binnenkort hopelijk weer dolfijnen.
Bovenstaande neigt naar overschatting maar was oprecht zo geschreven. Een dag later trekken de eerste squalls over en zien we een beetje op tegen een nacht zwiepen op de parasailor bij harde wind. Hoewel we tweede liggen in het veld besluiten we toch voor zeker te gaan. Parasailor eraf en Genua 1 erop die we aan loef uitbomen. Meteen ligt de Elisa een stuk rustiger en zeilen we met een respectabele gemiddelde snelheid van 7,7 knoop. Grootste voordeel is dat we niet meer de kooi uit worden geslingerd. Nadeel is dat we niet meer recht op ons doel af kunnen gaan en we wat snelheid in moeten leveren.
De volgende ochtend breekt de top van de Genua los en komt het hele zeil naar beneden. Op zich geen probleem want Tom heeft nog een Genua II aan board maar het val zit nog in de top van de mast. Die moet dus nog naar beneden en dat is geen lekkere klus. Oscar onze vaste voordekker gaat op volle zee met inmiddels ruim drie meter hoge golven de 24 meter hoge mast in. Oscar slaagt erin een lijn vast te maken aan het val maar krijgt hem niet los. Bont en blauw komt Oscar weer naar beneden en we krijgen het val gelukkig via de lier en de door Oscar vastgeknoopte lijn naar beneden.
We gaan verder met de Genua II en repareren de Genua I die inmiddels de hele kajuit in beslag heeft genomen. ’s Nachts lopen we in de squall uit het roer wat een alle hens aan dek actie vergt. Volgens het weerbericht zou het minder moeten gaan waaien en in een uitgelaten stemming willen we weer over gaan op de parasailor. We gijpen eerst en komen vervolgens tot de ontdekking dat de radarreflector er gevaarlijk bij hangt. Dus Oscar weer de lucht in, dit keer tot de tweede zaling wat alsnog een slordige twintig meter is. De Elisa gaat inmiddels weer flink tekeer en het lukt niet de reflector los te krijgen, blijkbaar zat het ding vaster dan het van onderaf leek. Tom onze schipper trekt het niet en wil zelf naar boven. Ik zal zijn leeftijd niet noemen maar dat hij al met pensioen is geeft wel wat aan. We lieren Tom omhoog die met brut geweld een einde maakt aan de radarreflector op de tweede zaling. Zakken, schreeuwt Tom van boven. Het schreeuwt er nog van alles bij maar de bemanning van de Elisa heeft besloten dit niet te publiceren. Helaas lukt het niet om Tom te laten zakken omdat het val waaraan we Tom omhoog gehesen hebben klem zit tussen een blok van mindere kwaliteit. Tom moet nog even boven blijven maar dat is geen eenvoudige opgave. We zwiepen met ruime wind van links naar rechts en de zwaarte kracht wint het van de spierkracht waardoor ik Tom als in een zweefmolen meters voorbij de tweede zaling naar de andere kant zie zwieren. Ondertussen is Bojan met een slijptol bezig het blok te mollen en het val weer vrij te maken. Als dat is gebeurd kan Tom weer naar beneden. Tom zit stuk maar zijn missie is geslaagd, dat klote ding is eraf. De eerste vijf minuten blijft Tom op het voordek liggen, slaat dan een halve liter bier achterover om zich vervolgens een uur terug te trekken in zijn kooi.
Als Tom weer tevoorschijn komt analyseren we wat er allemaal is gebeurd en zijn er wijze lessen geleerd. Lessen over het materiaal, voor een oceaan oversteek waarbij je dagen achtereen door moet zeilen mag je alleen met het beste materiaal op pad, kwantiteit maakt niet uit maar wat je hebt moet betrouwbaar zijn. Lessen over aanpak, eerst alle scenario’s doornemen en dan actie ondernemen. Lessen over onderschatting, de aardappeltjes met olijfolie en knoflook stonden al in de oven en wij zouden nog wel even een klusje klaren voor de lunch. Dat bleek anders uit te pakken, ook is het handig om met laarzen de mast in te gaan. Het geeft meer grip en voorkomt schaafwonden. Crocks bleken een slecht alternatief, deze lagen nog voor de eerste zaling in de oceaan.
Tijdens happy hour is alles weer voorbij, Oscar vangt zijn derde vis, Jeroen zet wat versnaperingen op tafel, Tom gooit zijn 325ste glas om en met z’n allen repeteren we het lied dat wij bij aankomst willen zingen. De parasailor gaat er morgen wel weer op, alles heel houden vinden we belangrijker dan een hoge klassering.
Jeroe
-
04 December 2011 - 19:45
Caroline:
Dat glazen omgooien heeft Ted dus niet van een vreemde ;-) en wat zei die ook al weer daar boven in de mast?
Succes met de laatste golfjes :-)
Ted, Tippi, Onno en Bep
-
04 December 2011 - 20:20
Annelies Binder:
Jeroen wat denkje van 't volgende lied: we zijn er bijna, maar nog niet helemaal! daar kun je ook heerlijk bij fantaseren! Groetjes. -
05 December 2011 - 09:11
Rineke:
Hi sailingboys, met heel veel plezier lees ik jullie verhalen, heftig allemaal, je maakt wel wat mee.
Ik ben wel blij dat mijn zuster(Anneke) niet op de boot zit op dit moment!
Jullie zijn er bijna, echt een knappe prestatie, en eerste of tweede, jullie zijn kanjers!
Liefs uit Rotterdam, van Mannetje, Rineke en Wim. -
05 December 2011 - 11:32
Alexandra:
Minder dan 300 mijl! Dat moet te doen zijn in twee dagen, toch vast wel?!?!
Wel nog even de Parasailor erop, om die derde plaats vast te houden of beter nog .. beetje op te schuiven!
Geniet van de laatste mijlen heren! Leuk om als schipper aan de wal met jullie meegelezen en -geleefd te hebben.
Overigens gaat hier in NL de champagne ook vast koud. Ondanks het niet-aanwezig zijn van het deskundig oog van Bojan lijkt mijn volgende schip heel serieus gevonden en bijna uit-onderhandeld. Vrijdag wordt het champagne, als het meezit. Zal een extra slok drinken op jullie goede aankomst ;-) SANTE !!! -
06 December 2011 - 12:08
Lummy:
Met veel verbijstering lees ik jullie verslagen. Dan te beseffen, dat ik al hoogtevrees heb, als ik op een stuk papier sta....Stijgt mijn bewondering voor mijn buurman Tom, als ik lees hoe hij de mast in klimt en daar dan -door outside agency-langer dan verwacht in moet blijven "hangen".
Ik vraag me ook af wat dit zeilevenement op de lange duur met een mens doet.
Mijn hoed gaat diep voor jullie af.Ik hoop niet , dat de laatste loodjes het zwaarst zullen zijn. Wens jullie een goed aankomst toe. -
06 December 2011 - 12:08
Lummy:
Met veel verbijstering lees ik jullie verslagen. Dan te beseffen, dat ik al hoogtevrees heb, als ik op een stuk papier sta....Stijgt mijn bewondering voor mijn buurman Tom, als ik lees hoe hij de mast in klimt en daar dan -door outside agency-langer dan verwacht in moet blijven "hangen".
Ik vraag me ook af wat dit zeilevenement op de lange duur met een mens doet.
Mijn hoed gaat diep voor jullie af.Ik hoop niet , dat de laatste loodjes het zwaarst zullen zijn. Wens jullie een goed aankomst toe. -
06 December 2011 - 16:11
Sasja:
Hey oom Tom (en andere mannen natuurlijk). Kreeg zondagochtend het verhaal via tante Annie door. Jeetje wat heftig. Kreeg er tranen van in m'n ogen. Ik volg jullie een paar keer per dag en heb 'bijna' dagelijks contact met Anneke gehad, dus altijd op de hoogte van het eerste nieuws. Mannen, geniet en doe voorzichtig. Enne... oom Tom straks een beetje rustig aan doen een heerlijk genieten met Anneke. Dikke kus tante Sas -
06 December 2011 - 17:06
Guus:
jongens, wat heftig. Rineke las julli verhaal vanmorgen voor en net heb ik het nog maar eens geleze!! Hé, en wat top dat jullie er zo met elkaar mee omgaan. Veel plezier tijdens jullie laatste traject. Liefs , ook van Donald en een poot van Truffel -
06 December 2011 - 18:30
Jet:
Prachtig om te lezen. Geweldig avontuur. Geniet van de laaste momenten.
Ik wil overigens wel voorstellen dat Oscar thuis ook eens wat verse visjes vangt voor zijn vrienden...:)) Dat is overduidelijk een nieuwe nog niet ontdekte kwaliteit van hem. -
06 December 2011 - 23:10
Anneke:
Voor de stoerste zeilers van de ARC,
Ik had jullie heel graag met vlaggetjes enzo begroet in St. Lucia maar zit vast in St. Maarten omdat ik niet door kan vliegen naar st. Lucia. Staking....meteen een beetje wennen aan de Carib way of life....Proost mannen op jullie veilige aankomst!!!!
Heb jullie nog niet kunnen bereiken maar Farida en Lieke doen ook hun best....laatste mijlen ...go for it!!!! -
07 December 2011 - 11:00
Guus, Loes Francis:
Zo, we moeten eigenlijk werken,m aar kunnen het niet laten even te zien waar jullie je bevinden!
We zien dat jullie nog ca. 37 nm te gaan hebben, en volgens ons zitten jullie vanmiddag op de steiger aan het bier.
Liefs en geniet nog even enuuh... go for it!! -
07 December 2011 - 11:59
Jan Van Baars:
Hallo bemanning,
Met de capriolen in de mast, begin ik toch steeds meer associaties te krijgen met de beelden van de Onedin Line, van jaren geleden. Ik hoop dat het uitblijven van berichten (het is nu 7/12, 13.00 uur) niet duidt op meer problemen. Maar ook die lossen jullie wel weer op! De finish komt nu echt naderbij....... Hou vol! -
07 December 2011 - 12:12
Gerhard Goedhart:
Land in zicht!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Wassen
Haren kammen
Have a shave
Tanden poetsen/kukident???
St Lucia
Theres a party going on ....wijven!!!!!
-
07 December 2011 - 12:36
Anneke:
Ahmmm....nu begrijp ik dat het een hoger doel heeft dat ik vastzit in st. maarten.Tom net gesproken nog 25 mijl te gaan. Mannen jullie zijn helden, party tot de wereld onder gaat...maar vrijdagmorgen kom ik een ontbijtje bij jullie op de boot doen!
...we zullen doorgaan......
Liefs Anneke -
07 December 2011 - 13:42
Annelies Binder:
Ik had 't toch gezegd, jullie komen woensdag aan! maak ik nou ook nog kans op de vlag? Groetjes en feest ze! -
07 December 2011 - 15:46
Lummy:
ahoi, land in zicht.....diep, diep onder de indruk. -
07 December 2011 - 17:17
Farida:
Lieve Sailors,
Zodra Elisa finisht ga ik een heerlijk glaasje op jullie gezondheid en welzijn drinken!
Lekker chillen onder de palmbomen!
Gegroet vanuit stormy Amsterdam. Het waait hier windkracht 7!
-
07 December 2011 - 18:24
Sasja:
Hallo mannen, nog 2,5 mijl of inmiddels iets minder. Jullie zijn er! Ik ben supertrots. Net nog even via skype met tante Annie gesproken en St. Maarten vanaf de computer bekeken.
Top gedaan en straks heerlijk feesten.
Dikke kus tante Sas -
07 December 2011 - 19:59
Gerhard Goedhart:
Hier past felicitaties en diep diep respect!
Vraagje: wie vaart morgen de boot nu terug?
Heel veel plezier toegewenst de komende dagen its partytime!!!!!!!!!!! -
07 December 2011 - 21:30
Wilgerd En Marianne:
Heb nog niet eerder gereageerd maar ben inmiddels wel verslaafd geraakt aan jullie reisverslagen. Ik zal ze missen! Complimenten voor de pakkende manier waarop jullie deze bijzondere ervaring "verwoord" hebben. Van Anneke begreep ik ook dat de sfeer aan boord heel harmonieus was, het zal wel een roerend afscheid worden straks! Hier woedt momenteel een ware herfststorm, geniet van de laatste dagen. Lfs Mar en Wilg -
07 December 2011 - 22:32
Ted, Tippi En Pappa:
Lieve Opa, en bemanning
Gefeliciteerd met deze fantastische Atlantische oversteek. Wat een avontuur !
We zijn heel erg blij dat jullie in goede gezondheid zijn aangekomen en hebben met veel plezier en trots de verhalen gevolgd. Hopelijk is Oma Annie ook snel over zodat het feest compleet is.
Dikke kus Ted, Tippi en pappa maar dan zonder de kus
-
08 December 2011 - 01:32
Femke:
Jeeee, de verhalen worden nu wel spannend. Gelukkig is het goed afgelopen mannen. Leef met jullie mee. Enne...weer een stukje dichter bij Sint Maarten! -
08 December 2011 - 01:35
Femke:
Anneke, als je nog op Sint Maarten bent: geef even een gil! Dan kunnen we nog iets afspreken!Mijn mail is fmverburgh@gmail.com. Femke. -
08 December 2011 - 08:26
Emily Koelemij:
Bemanning, gefeliciteerd met deze overwinning! Wat een geweldig avontuur en wat een prachtige reisverslagen. Vroeg me wel af of jullie mijn vader dag 1 al overboord hadden gegooid maar zag gelukkig af en toe z'n naam voorbij komen.
Pap, heerlijk om je stem weer te horen!
Geniet ze daar en tot volgende week!
Liefs x -
08 December 2011 - 11:01
Jan Van Baars:
Hoi Burney en bemanning,
Gefeliciteerd met jullie vijfde plaats! Wat een fantastische overtocht en prachtige reisverslagen! We hebben genoten! Leuk dat je Truus even belde! Veel plezier bij de "debriefing".
Tot ziens in Nederland, groeten, Jan. -
08 December 2011 - 13:48
Anneke:
Lieve Mannen, stoere zeilbonken
Gefeliciteerd!!! Ik hoop dat ik vanavond echt naar jullie toe kan vliegen. De vluchten gaan weer!
wat kunnen jullie prachtig schrijven. Ik heb genoten van ieder zin. Love you all!
-
08 December 2011 - 18:27
Annelies Binder:
He Oscar laat je baard maar staan! Ikwil m'n eigen Reinoud Oerlemans!Veel plezier nog en de groetjes aan de bemanning. Dikke kus -
09 December 2011 - 12:19
Anneke:
Gistern heb ik de zeehelden even mogen zien. Ze zijn een beetje verlicht na deze prestatie. De foto's zijn prachtig. Hopelijk snel te zien op deze site. Vooral van 4 paar blote billen op een rij. -
09 December 2011 - 16:39
Karin Koehof:
Hoi jeroen en overige bemanningsleden,
jullie belevenissen lezen als een spannend "jongens"boek. Tevens leer ik veel over zeilen. Vergeet niet te genieten van jullie vrijheid.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
